سلام
هیچ وقت این قدر بی موقع  چیزی رو ازم نگرفته بودن .دقیقا روزی که قرار بود دو هفته نوشته هام باز بینی بشه وبلاگ قطع شد.
دوباره اون احساس همیشگی :
هیچ چیز برای همیشه نمی مونه. پس بهتره خیلی بهش عادت نکنی طوری که زندگیت رو تسخیر کنه، تا اگه یه روزاون رو از دست دادی زندگیت رو هم از دست ندی.
 بهر ترتیب از اینکه نوشتها هنوز هستند خوشحالم .امیدوارم دیگه اتفاقی نیفته.
البته این بی کامنتی  هم یه تجربه جد یده.
حداقلش اینه که هر کس تا دو هفته فقط از دل خودش می گه بدون اینکه نظر بقیه روش تاثیر بذاره و یا برای دل بقیه حرف بزنه