استاد می گوید:
بنویس ! چه یک نامه ، خاطرات روزانه ، یا یادداشتی موقع صحبت با تلفن - اما بنویس!
با نوشتن ، به خدا و به دیگران نزدیک می شویم.
اگر می خواهی نقش خودت را در دنیا بهتر بفهمی ، بنویس.
سعی کن روحت را در نوشته ات بگذاری ،
حتی اگر هیچ کس کارت را نمی خواند - یا بدتر ،
حتی اگر کسی چیزی را بخواند که نمی خواهی خوانده شود .
همین نوشتن به ما کمک می کند افکارمان را تنظیم کنیم و پیرامون مان را واضح تر ببینیم .
یک کاغذ و قلم معجزه می کند -درد را تسکین می دهد ،
رویا ها راتحقق می بخشد و امید های از دست رفته را باز می گرداند.
کلمه قدرت است.
بر گرفته از کتاب: مکتوب ، اثر پائولو کوئلیو
.............................................................
این روزها احساس بی احساسی دارم ؛
درست مثل آدمی که توی خلا دست وپا می زنه و از هیچی خبر نداره . این احساس می تونه
یک رخوت بعداز هیاهو باشه یا شاید یک اخطار برای یک طوفان ، اما فکر کنم مورد اول محتمل تر
است . البته امیدوارم.
