خوب امروز به احتمال زیاد روز تولد یکی که چه عرض کنم چون نمیشه بهش گفت یکی بهتره اینجوری بگم.
امروز روز تولد بهترین دوست منه. شاید هم نباشه.ولی خوب در هر صورت چون من دوست دارم بهش تبریک بگم برای اینکه یه سال دیگه هم به سنش اضاف شده .بهش میگم تولدت مبارک.ان شاءالله که موفق باشی وپیروز وهمیشه خندان 
وپرجنب وجوش.ما که خیلی مخلص ونو کرشیم.بقیه رو نمی دونم.
خوب یه کمی هم از کتاب «پیامبر» جبران خلیل جبران:
آن زمان که با اندیشه ی خود عزم آشتی کنید ، سخن آغاز گیرد . و آن هنگام که تاب زیستن در خلوت دل از کف دهید ، زندگی در لب هایتان جاری شود. و صدا ، موسیقی دل نوازی است که بدان ، اوقات گذرانید و دل ، خوش دارید . اما به ترنم این گفتار ، پیوسته نیمی از اندیشه تان معصومانه مقتول گردد . که تفکر ، شاهین ملکوت است و در قفس کلام ، بال های خود را شاید که بگشاید ، اما پرواز نتواند .
...باری در امتداد گذر گاهی اگر دیدار یار میسر افتاد ، یا در ازدحام بازار کار ، روح خود را مجال دهید تا به گفتار ، لب ها و زبان را هدایت کند ؛ چنان کنید که به کار سخن ، شما را صدای صدا باشد و او گوش گوش . که راستی قلب شما به اعماق جان وی جاودان شود ، چونان که طعم گوارای شراب ، بدان هنگام که نه دیگر نشانی از رنگ و فام باشد و نه یادی از پیاله و شراب .
دوباره زده به سرم.نه مثل اینکه همیشه این جور زمانه بوده وهست که باید من دستاویزش باشم.شاید هم خود همیشه مسببش هستم وشاید هم ....
نمی دونم چرا حس وحال وبلاگ نویسی از سرم کم کم تو این روزها در رفته .به کجا نمی دونم.این دوست قدیمی هم که خبری ازش نشد.تهران رفتنمون هم به خاطر درس وکلاس وتعلیم این دانش آموزان کنسل شد.یکی نیست به این مدیر مدرسه بگه آخه پنجشنبه هم تو ما رو باید بیاری سر کار؟اونهم ۱۲ ساعت
؟خوب یاد دوست عزیزم می افتم که می گفت حتما خیریتی تو این کاراست.ما که آخه نفهمیدیم خیریتشون چیه.مردیم بابا.ولی بازم با صدای بلند می گم دوست دارم خدا وباز هم کمکم کن.
جبران خلیل جبران چه زیبا گفته این مطلب رو:
شکست ، شکست من، تنهایی من و دوری من ؛
تو پیش من از هزار پیروزی عزیزتری ،
و در دل من از همه افتخارهای این جهان شیرین تری.
شکست ، شکست من، خودشناسی من و سرپیچی من،
از توست که می دانم هنوز جوانم و پای چابک دارم
و به دام تاج شمشاد پژمرده نمی افتم.
در توست که به تنهایی رسیده ام .
و لذت رانده شدن و دشنام شنیدن را چشیده ام.
شکست ، شکست من، شمشیر و سپر درخشان من ،
در چشمان تو خوانده ام
که بر تخت نشستن یعنی برده شدن،
و فهمیده شدن یعنی هموار شدن،
و دریافته شدن یعنی به نهایت خود رسیدن
و مانند میوه رسیده ای به زمین افتادن و خورده شدن .
شکست ، شکست من، همراه دلاور من،
تو سرود های مرا خواهی شنید، و فریادهای مرا ، و سکوت های مرا،
و هیچ جز تو با من سخن نخواهد گفت از تپش بال ها،
و از کوه هایی که شباهنگام می سوزند،
و تنها تویی که از شیب صخره روح من بالا می آیی.
شکست ، شکست من، دلیری بی مرگ من
من و تو با طوفان خواهیم خندید،
و باهم گور همه آن هایی را که در ما می میرند، خواهیم کند
و با اراده در آفتاب خواهیم ایستاد و خطرناک خواهیم بود.